Ես կարծում եմ ,որ տարբեր երկրներում արդեն գոյություն ունի օտարամոլության
և գլոբալիզացիայի մեծ վտանգը: Գլոբալիզացիան շատ արդի երևույթ էդարձել
ամբողջ աշխարհում ՝Հայաստանը
նույնպես բացառություն
չէ:
Մենք մեր հայ հասրակության մեջ չէ, որ կտեսնենք օտարամոլության այդ խնդիրը՝ օրինակ գերմանական
հայտնի Ռամշտայն
խումբը
իրենց
հայտնի երգերից
մեկում(http://www.youtube.com/watch?v=1-NJixDUNdM
) փնովում են գերմանական
հասարակությանը ներկայիս
ապրելակերպը: Նրանք այդ երգում
խոսում
են
իրենց
մշակույթը ,սովորություները մոռացած հասարակության
մասին: Մարդիկ
փոխվել
են, ինչպես
ասվում
է
Թումանյանի
հոդվածներից
մեկում: Ինչպես մոռանում
են իրենց լեզուն այնպես էլ իրենց ավնադույթները՝ դարձնելով ուրիշինը առավել հայտնի
և կարևոր: Ապրում են այլ բարքերով և մտածելակերպով:
Մեր երկրում եթե այդ ամենը այդքան ծայարահեղ չէ դա դեռ չի նշանակում, որ մեր հասարակությունը օտարամոլ չէ , երիտասարդները
իրենց ավելի աչքի գցելու համար ամեն ինչ հասցնում են այդ աստիճանին: Մենք արդեն մոռացել
ենք մեր մշակույթը, ուրիշերից կամաց –կամաց
վերցնում ենք այն ինչը մեզ հետաքրքիր է, պարզ և միևնույն ժամնկ բարդ: Մենք դրանում
մեղք չունեն, որովհետև դժվար է միշտ ապրել միապաղաղ անհետաքրքիր կյանքով՝ երիտասարդ ենք չէ
վերջիվերջո: Մենք փնովում ենք մեր ներկայիս քաոսային վիճակը , բայց ոչինչ չենք ձեռնակրկում
այդ ամենից ազատվելու համար, կամ չենք գիտակցում, թե ո՞րն է մեզ համար լավ: Չգիտեմ
ել թեարդյոէ լա՞վ է, որ մեր մնայուն արժեքներին փոխարինելու են եկել , այլ սովորություններ,
որոնք մնայուն չեն և շատ շուտով մենք այդ ամենը անցած գնացած ենք համարելու և այդ ամենին
անրադարձող ցանկացած երևույթ համարելու անհետաքրքրիր և հնություն՝ մենք էլ չենք հասկանում,
թե ինչ ենք ուզում: Մեր լեզուն և մշակույթը մենք պետք է ամուր պահենք այլ ոչ, թե թողնենք
բախտի քմահաճույքին: Սա իմ տպավորություններն էր Թումանյանի «Լեզական փոխառությունները»
հոդվածը կարդալուց հետո:
Հ.Գ.: Հիմա կասեք ինչ է կարդացել ինչից է խոսում, բայց դրանք
սերտ կապված են միմյանց իրենց տարբերությամբ)))))